Stop, Fiji Time!

Pff het is hier goed warm, vandaag is mijn laatste dag in Fiji en het vasteland is hier nogal wat benauwder dan de eilanden waar ik de afgelopen dertien dagen ben verbleven. Het koele zeebriesje mist, net als m'n hangmatje, Bob Marley en het drinken uit een kokosnoot. Maar goed ook, anders had dit verslag er waarschijnlijk niet gekomen vandaag, en had ik mijn laatste ronde souvenirshoppen overgeslagen deze morgen. Die erg succesvol was.
Toch vind ik het jammer dat ik straks weer naar het vliegveld moet. Ik had graag nog een week gebleven, maar het is zo'n gedoe om vluchten te verzetten, en ik zou dan Melbourne en de Great Ocean Road niet kunnen bezichtigen. Zo veel te zien, te weinig geld. Keuzes, keuzes, keuzes...

Fiji(vroeger de Cannibal Islands genoemd), het land van "Bula" waar de locals Kava boven bier verkiezen, waar iedereen in een Sulu (kilt met bloemetjes) rondloopt, eten regelmatig wordt klaargemaakt in een Lovo (grond oven) en de vrouwen allemaal een afro en een dikke neus hebben. Is verre van een westerse wereld, wat ik wel een welkome afwisseling vind na mijn bezoekjes aan Australië en Nieuw-Zeeland. Je gaat ten slotte reizen om verschillende culturen van dichtbij te kunnen meemaken, of je er zelfs in te mengen voor de betere ervaringen. Voor het eerst sinds ik ben begonnen in februari voelde ik me dan ook echt een buitenlander.
De eerste nacht verbleef ik in Nadi en natuurlijk ben ik even de stad ingelopen. Meteen merk je dat je het middelpunt van de aandacht bent, iedereen kijkt, elke taxichauffeur stopt en vraagt of je een lift nodig hebt, mensen proberen je van alles te verkopen. De woningen en winkels zien er ook wat pover uit, net als het openbaar vervoer. En af en toe zie je dingen... zoals een advertentie voor de energiedrink "pussy": "You like pussy?? Come inside and get some!" Met een groot grijnzende Fijiaanse dame op de poster die uitnodigend probeert te kijken, maar het toch niet helemaal voor elkaar krijgt. Of je ziet langs de kant van de weg een half vergane caravan staan waarop staat "Police Caravan". Ik zie er de humor wel van in.

Na mijn overnachting in Nadi werd ik opgehaald door een bus om naar de haven van Denarau te gaan waarna ik over zou stappen op een boot om naar mijn eerste bestemming te gaan in de Yasawa's. Ik had een Bula Combo pass, wat betekende dat ik 13 nachten accomodatie plus maaltijden op de eilanden had, waar ik zelf kon kiezen uit de verschillende resorts. Elke dag ging er vanuit de haven van Denarau een boot omhoog naar het noorden van de eilandengroep en weer terug. Als je bij je bestemming was aangekomen kwamen er kleine motorbootjes van de resorts de passagiers oppikken. Waarna je op de meeste eilanden werd begroet met zang en muziek, gevolgd door een warme "Bula". Wat vrij vertaald Hallo, Welkom, Proost of andere woorden in deze geest kan betekenen. Je komt in ieder geval meteen lekker in de sfeer.

Nu ben ik de eerste die zal toegeven dat ik niet bijster veel gedaan in de tijd die ik in Fiji heb doorgebracht. 30% van de tijd heb ik in een hangmatje muziek liggen luisteren of een boek te lezen. Gewoon even vakantie dus, en dat was wel even lekker.
Wie denkt dat backpacken hetzelfde is als een luxe, relaxte vakantie zit er toch wel een beetje naast. Het is super, maar het kan heel erg vermoeiend zijn. Je leeft op een budget zodat je niet elke dag uit eten kan of wat gaat halen, maar dus zelf in de keuken staat. Wat dus ook betekend dat je zo'n beetje elke dag, of om de dag naar de supermarkt gaat. De supermarkt is vaak niet om de hoek, en je pakt niet de bus want je wil daar het geld niet aan uitgeven. Je hebt geen fiets of auto, dus ga je te voet. Wassen, bloggen, foto's uploaden en natuurlijk je activiteiten die je gepland hebt, dingen je die soms niet wilt doen, maar toch doet omdat je er anders spijt van krijgt. Elke dag ben je aan het kijken wat je kunt gaan doen of aan het plannen waar je heen gaat en hoe je er gaat komen. Je wilt de tijd optimaal besteden want vaak heb je niet zo heel veel tijd in een bepaalde plaats. En een dag niksen betekend vaak dat je wat mist in de plaats waar je bent.
Het is echt allemaal niet vervelend, maar je dag is altijd goed gevuld. Het kost de nodige energie, en er is gewoon geen thuis waar je jezelf even kunt opladen.

Maar goed, terug naar het verhaal. Ik heb natuurlijk wel wat gedaan. Zo werd er in de meeste resorts in de avond na het eten traditioneel gedanst, gezongen of werden er kava ceremonies gehouden. Waarin iedereen vaak toch wel meedeed. Kava is een drankje gemaakt van de wortels van de Kava plant die tot pulp geslagen worden, waarna het vrijgekomen sap wordt gemengt met water. De ceremonies werden vroeger gehouden voor verschillende gelegenheden. Maar tegenwoordig vooral om nieuwe bezoekers te verwelkomen. Het smaakt een beetje naar modderig water, en als je er teveel van drinkt gaat je tong een beetje tintelen, of je gaat aan de diarree als je pech hebt. Het water is niet overal geschikt om te drinken en Fijianen maken zich daar niet altijd even druk om.

Overdag ben ik regelmatig gaan snorkelen, en ik moet zeggen, het rif onder water hier is zoveel mooier dan het Great Barrier Reef in Australië! Voor zo'n beetje elk eiland heb je honderden meters koraal, en gigantisch veel vissen. Het is makkelijk om uren lang gewoon in het water te dobberen en naar beneden te kijken, vooral als je verschillende rifhaaien onder je langs ziet zwemmen. Ik kan iedereen dan ook aanraden om een fatsoenlijke onderwatercamera te huren, wat ik zelf helaas niet gedaan heb. De mooiste dingen die ik in Fiji en Australië heb gezien waren onder water.
Verder werden er vanuit de resorts ook dingen georganiseerd zoals crab races, volleybal, rugby en kokosnoot kraken met de handen. Wat er voor zorgde dat je jezelf echt niet zou vervelen.

Nu was er één heel groot probleem waar ik nog niet eerder over had nagedacht, ik had nog nergens een tv gezien! Geen probleem zou je denken, waarom heb je een tv nodig als je op een van de fijnste plaatsen op de wereld bent. Elke avond entertainment, leuk gezelschap... maar zonder beeldbuis geen WK. En ik wil de wedstrijden van het Nederlands elftal natuurlijk niet missen. Dus gretig op zoek naar resorts met een televisie, die er na lang zoeken, veel vragen en zeuren toch waren. Al waren dit de betere resorts en moest ik wat bij betalen, want deze waren niet helemaal in mijn pass inbegrepen. Maar die paar extra Fiji dollars waren het meer dan waard. Het is prachtig om de Duisters op hun bek te zien gaan tegen Servie, net als dat het vermakelijk is om te zien dat Engeland gelijk speelt tegen de USA en Algerije. Nederland speelde niet best de eerste twee partijen, maar er werd degelijk gewonnen, dus kon ik lekker bezig blijven met het pesten van het internationale gezelschap Duisters, Italianen, Fransen en Engelsen!

Oh bijna zou ik vergeten te vertellen over m'n laatste twee weken in OZ voor ik naar Fiji vloog! Het laatste verslag eindigde geloof ik in Airly Beach net voor ik vertrok om m'n boot te halen naar de Whitsunday islands. Wat meer dan de moeite waard was, deze twee daagse zeiltrip staat denk ik toch gedeelt eerste qua meest vermakelijke ervaring in Australië. Niet alleen het zeilen was geweldig, maar ook het bezoekje aan Whitehaven Beach was indrukwekkend. Ik geloof dat ik nog nooit zulk wit zand heb gezien, het water zo blauw en helder... ideaal om plat je op je buik in te gaan liggen en naar beneden te kijken. Wat we een paar uur later ook hebben gedaan een eindje verderop na de lunch. Bijna had ik me verslapen tijdens m'n siesta, de eerste nacht op de boot was een late, maar ik was nog op tijd om te snorkelen en het eerste grote koraal in m'n leven te zien. Wat op dat moment nogal indrukwekkend was. Zandhaaien, napoleonvissen, alen en als er gevoerd werd nog honderden andere vissen die wat gemakkelijk hun lunch probeerden te scoren. Ik geloof dat ik binnen 10 minuten m'n fotorolletje had volgeschoten!
Helaas was de goedkope waterdichte camera die ik gekocht had niet geheel waterdicht ,en deze was dus binnen 10 minuten ook helemaal volgelopen. Geen foto's dus helaas...

Na nog een gezellige avond op de New Horizon zetten we weer koers naar Airly Beach. En dit plaatsje mag best toegevoegd worden aan het lijstje waar je goed kan stappen Down Under. Voor zo'n klein plaatsje komen er bijzonder veel backpackers, en veel daarvan blijven nog even hangen na hun Whitsundays. En zo ik dus ook, niet alleen voor het stappen, maar ook om nog even een paar laatste dagen met wat gasten door te brengen waarmee ik een groot gedeelte van de oostkust mee heb samen gereisd. En een hele fijne tijd mee heb gehad.
Verder heb ik in Airly Beach ook wat Didgeridoo lessen genomen. De Didgeridoo is die grote traditionele houten (soort van) fluit van de aboriginals, waar ik totaal geen aanleg voor heb om op te spelen! Uiteindelijk werd dan ook tegen me gezegd dat ik wanneer ik thuis ben ik maar moet zoeken op youtube voor lessen, en dan heel hard moet oefenen. (In Cairns is het me uiteindelijk gelukt om er fatsoenlijk geluid uit te krijgen na veel oefenen tijdens wat gratis lessen, en heb ik er zelf ook maar een gekocht).

Tijdens m'n verblijf in Airly Beach hoorde ik ook over een full moon party op Magnetic Island. Deze plaats stond niet op het programma, maar voor een full moon party kunnen de plannen altijd gewijzigd worden! De feestjes op Aruba en op Kos stonden me nog heel goed bij. Dus via Townsville op de ferry, naar Magnetic Island. Het eiland zelf bleek ook niet verkeerd te zijn en genoeg te bieden. Maar omdat ik niet heel veel tijd had daar ben ik naast het feestje alleen maar gaan snorkelen. Helaas was het koraal daar bij lange na niet zo mooi dan bij de Whitsundays, en had ik het dus snel gezien. Ook het feestje in de avond viel een klein beetje tegen, voordat het echt lekker op gang kwam gingen de meeste mensen al weer weg. En de opkomst viel al wel wat tegen. Maar doordat het feestje zo dicht bij het strand was zijn we daar lekker gaan liggen. Goed gezelschap, een biertje, lekkere muziek en een prachtige omgeving zijn nog steeds ingrediënten voor een prima avond. En uiteindelijk ben ik toch nog tevreden naar m'n bed gegaan.

Een prachtig voorbeeld van het Australische wildleven waar ik jullie nog niet over heb verteld is de cassowary. Een soort van struisvogel met een blauw met rode kop, die tot 50 km/h kan rennen en anderhalve meter hoog kan springen en waarvan er nog maar ongeveer 1500 over zijn in Australië. Een kleine kans om deze tegen te komen zou je denken. Maar toen ik op een vroege morgen een wandeling maakte door de jungle van Mission Beach stond ik, nadat ik eerste een spinneweb van 2x2 meter uit de weg had geholpen met een spin daarin van minstens de omvang van m'n vuist, ineens oog in oog met twee cassowaries. Tof! Ik zag een bedreigde diersoort in het wild!
Ware het niet dat het schattige vogeltje klauwen van 12 cm aan z'n poten heeft hangen waarmee hij je helemaal kan openklauwen, nadat hij je eerst knock out geslagen heeft met een kopstoot. Cassowaries hebben ook een soort van hoorn op hun kop waarmee ze normaal gesproken mee door de bush heen ploegen. En deze gebruiken ze ook graag als je te dichtbij komt.
En ja, deze beestjes kunnen ook nog eens best aggressief zijn, vooral als ze een jong bijhebben. Laat dat ook nog net het geval zijn...
Nu had ik van tevoren wel wat tips gekregen hoe je moet reageren als je zo'n vogel tegenkomt. Je moet je groot maken en met twee handen een soort van hoofd boven die van jezelf maken, flink wat geluid produceren en langzaam achteruit lopen. Of achter een boom gaan staan. Ik koos er voor om m'n camera te pakken, handen hoog in de lucht, flink wat geluid te maken en langzaam achteruit te lopen. Papa cassowary was niet onder de indruk.
Nadat ik een paar meter achteruit was geschuifeld terwijl ik wat foto's probeerde te schieten deed de struisvogel een charge, en gelukkig voor mij was het alleen een waarschuwing.
Omdat de jungle naast het pad nogal dicht bebost was kon ik niet achter een boom gaan staan, en begon ik wat sneller achteruit te lopen. Bijgekomen van de schrik probeerde ik me weer groot te maken. Toen ik de cassowary opnieuw aanstalte zag maken om een charge te doen dacht ik bij mezelf, wie hou je nu voor de gek? Je bent drie centimeter groter dan Wesley Sneijder, denk je nu echt dat dat beest onder de indruk is. En deed toen wat je eigenlijk nooit moet doen blijkbaar, je omdraaien en wegrennen...

In Cairns kwam ik een oude bekende tegen uit Nieuw-Zeeland, die daar werk probeerde te vinden. Wat voor mij 6 gratis overnachtingen betekende omdat ze een eigen appartementje had. Altijd lekker!
Verder bleek Cairns ook de party capital van de oostkust te zijn. Niet dat ik dat erg vond, meer dan regelmatig kwam ik bekenden tegen die ik heb leren kennen tijdens mijn trip van Sydney tot Cairns. En vrouwen topless zien worstelen in een bad vol met ijs is voor de meeste mannen wel plezierig om naar te kijken. Maar in Cairns wilde ik maar één ding doen, en dat was het Great Barrier Reef bezichtigen.
Voor dit tripje heb ik wat extra geld betaald zodat ik zeker te weten een goed gedeelte van het rif zou bezoeken, en niet een dood gedeelte wat er tegenwoordig meer dan genoeg is. En het geld was het meer dan waard.
Vroeg in de morgen zijn we naar het inner reef gevaren en zijn we afgezet op een klein zandbankje. Overal om het eilandje helder blauw water en een gigantisch koraalrif wat je net onder het wateroppervlak goed kunt zien, overal waar je kijkt. Af en toe zie je zo een schildpad voorbij zwemmen, waarna je aandacht weer wordt gevestigd op het adembenemende uitzicht. Het reef is ideale snorkelplaats, en ook een prachtige plek om te duiken. Wat ook bij de prijs was inbegrepen. Ik vind het moeilijk om dit te beschrijven zonder opnieuw het water, koraal en wat er allemaal rondzwemt te noemen. Maar ik kan vertellen dat het een machtig goed gevoel geeft om zo ver onder water over de zeebodem te zweven. En dat ik zeker m'n certificaat ga halen in Azië. (waar alles een stuk goedkoper is en dus ook een Padi Course).
Later op de dag zijn we naar het outer reef gevaren, waar het gewoon genieten was van het uitzicht. Australisch biertje erbij, een gids die van alles verteld over de omgeving. Af en toe het water in om weer te snorkelen. Ik weet dat ik eerder verteld heb dat het rif in Fiji mooier was dan hier, maar nu ik zo terugdenk begin ik hieraan te twijfelen...

'ni sa moce vinaka' (Houdoe en bedankt!)
Ik weet dat het weer een lange lap tekst was om te lezen. Foto's: http://michelhoogenboom.hyves.nl/fotos/