Op naar Australië!
Door: Michel Hoogenboom
Blijf op de hoogte en volg Michel
21 April 2010 | Nieuw Zeeland, Arthur’s Pass
Dus na bijna twee maanden in Nieuw-Zeeland te zijn geweest is mijn tijd hier nu bijna voorbij. Morgen vertrek ik vanuit Christchurch naar Sydney om daar aan een nieuw hoofdstuk te beginnen, waar ik toch eigenlijk wel naar uitkijk. Hoe zeer ik het ook naar m'n zin gehad heb hier, het gevoel heerst dat ik hier het meeste toch wel heb gezien en hier niet langer hoef te blijven. Maar ik verlaat dit prachtige land niet zonder jullie nog even jaloers te maken met wat ik allemaal gedaan en gezien heb!
Na mijn vorige verslag zijn we met de bus van Franz Josef naar Makarora gereden. Maar waarom de Stray bus daar stopt… geen idee. De reis was indrukwekkender dan de bestemming, dus we hebben de dag toch nog wel enigszins goed besteed. Maar omdat er niets te doen was zijn we met de hele groep de kroeg in gedoken, en verrek, een karaoke machine! Mensen die me een beetje kennen weten dat ik niet echt fan ben van dat gedoe, maar een aantal biertjes, het aanbieden van een leuke prijs voor degene met de beste performance en een shitload aan zeurende mensen hebben me uiteindelijk toch overgehaald. Het is natuurlijk geen verrassing dat ik niet heb gewonnen, maar een leuke avond was het zeker.
De volgende morgen zijn we richting Wanaka gereden, en als ik eerlijk moet zijn, Wanaka heeft tot nu toe de meeste indruk op me gemaakt. Een klein stadje aan een meer met een prachtig strand, met daarachter het uitzicht op een geweldige rits bergen. Een plek waar ik graag nog een keer terug naartoe zou willen.
In Wanaka heb ik uiteindelijk ook m'n skydive gedaan! Een aantal van jullie hebben waarschijnlijk de foto's al gezien en denken misschien dat ik doodsangsten heb doorstaan, maar dat valt reuze mee. De reden dat m'n mond open staat op alle plaatjes is dat ik non-stop aan het schreeuwen was omdat ik het zo ontzettend gaaf vond!! Ik heb ook eigenlijk geen tijd gehad om bang te zijn. Mijn skydive stond gepland om 1 uur 's middags en om 10 uur in de morgen werd ik gebeld of ik niet over 10 minuten gereed kon staan, want er kwam slecht weer aan. 30 minuten later zat ik dus met m'n duffe kop in het vliegtuig van het uitzicht te genieten, wat zeer indrukwekkend was met alle bergen en meren. Tot we opeens op 15000 feet (4,5 km) zaten en de deur van het vliegtuig open ging, ik naar de opening geduwd werd, waar ik misschien 5 seconden de tijd had om me bewust te worden van waar ik me bevond. Waarna de instructeur waar ik aan vast zat besloot te springen en ik in ongeveer 60 seconden 3 km naar beneden stortte, wat dus ongeveer 180 kilometer per uur is. Daarna ging de parachute open en maakten we wat spiraaltjes naar beneden. Ik kan vertellen dat ik klaarwakker was toen ik beneden stond, en dat ik de rest van de dag een gigantische grijns op m'n smoel had!
De volgende stip op de map was Queenstown, en over deze plaats had ik al heeeel veel goede dingen gehoord sinds mijn trip begon in Auckland. Vooral de Fergburger en het uitgaansleven werden geprezen. En ik moet zeggen, het voldeed aan alle verwachtingen. De burger was enorm, bijna een kilo zwaar, en zo lekker... Het verbaasd me ook helemaal niks dat de Burger King in Queenstown kapot geconcurreerd is, en dat de Mc Donalds niet groter is dan de gemiddelde loempiakraam in Nederland. Ook kan ik met trots vertellen dat ik geen enkele stapavond heb overgeslagen en dat ik me lekker heb misdragen daar. Ik zal hier verder niet op ingaan.
Anyway, naast de nachtelijke uitspattingen heb ik in Queenstown ook nog mijn activiteiten overdag gedaan. Naast de standaard natuurwandelingen die je in elke stad/dorp/gehucht kan maken ben ik ook nog Paastafelvoetbal kampioen geworden, heb ik meegedaan aan een frisbee-golf wedstrijd, en heb ik natuurlijk mijn bungyjump gedaan! Wat eigenlijk een klein beetje tegenviel, het duurt gewoonweg te kort. Alle spanning zit 'm in het moment dat je naar het uiteinde schuiffelt net voordat je springt. Wanneer je naar beneden springt is het al over voordat je beseft dat het begonnen is, en dan heb ik nog de hoogste gedaan die er in Nieuw-Zeeland te vinden is: 134 meter. Ik ben zeker blij dat ik het gedaan heb, maar het blijft waarschijnlijk bij deze ene keer.
Tijdens m'n verblijf in Queenstown heb ik ook een dagtripje naar Milford Sound gedaan, een plekje in de fjordlands wat de mooiste plaats van Nieuw-Zeeland zou moeten zijn. En het was heel mooi, alleen had ik de pech dat het bijna de hele dag heeft staan gieten. Dus alle mooie uitzichten en lokale fauna waren nagenoeg niet te zien. Desondanks was de rit door de bergen heel indrukwekkend, door de regen had je honderden watervallen overal waar je keek en heb ik toch nog wat leuke foto's kunnen maken.
Ik heb voor het eerst echt gelift toen ik naar Mount Cook village wilde. Mount Cook zelf is de hoogste berg van het land, en het gebied eromheen is een paradijs voor mensen die van natuurwandelingen houden. Een plekje waar we per se heen wilden. En in deze plaats stopte de bus niet, dus moesten we er op eigen houtje heen. En omdat ik in Queenstown mijn weekbudget op had gezopen, stond ik dus langs de weg met m'n tas in m'n nek en de duim omhoog.
Ik heb welgeteld 4 minuten in totaal gewacht. Daarna dacht ik even een snel plasje te doen, maar moest ik halverwege afknijpen en terugrennen omdat er al een auto gestopt was en ik toch wel met de m'n maatje meewilde. Het kostte gewoon helemaal geen moeite om een ritje te krijgen. Als ik eerlijk moest zijn zou ik zelf niet gestopt zijn voor twee louche, ongeschoren kerels in afgewassen kloffies, waarvan een daarvan de laatste bloeiende zomerbloem in de omgeving om zeep aan het helpen is met anderhalve liter urine (ik moest nodig). Maar goed, je hoort mij echt niet klagen.
Na Mt Cook, ben ik via Lake Tekapo, Geraldine naar Rangatita gegaan om te gaan raften. Iets wat ik zeer zeker nog een keer ga doen, alleen dan niet op een rivier die bestaat uit net gesmolten gletsjer water. Godverdomme wat was dat koud zeg!
Na het dagje raften werd ik in Christchurch afgezet, wat op zich wel een leuke stad is. Het enige nadeel is dat ik elke dag van minstens twee travelbuddies afscheid heb moeten nemen. Bijna iedereen eindigt zijn reis in Nieuw-Zeeland daar, of begint zijn reis daar. Maar zoals een heel wijs persoon(of heel wazig, ligt er een beetje aan hoe je er tegenaan kijkt) ooit zei, elk nadeel heb z'n voordeel. En dat voordeel was dat we elk afscheid een feestje betekende. En feestjes zijn leuk en gezellig!
In Christchurch ben ik ook naar een rugbywedstrijd geweest van het lokale team the Crusaders. Helemaal in de stemming en in de kleuren waren we gereed om eens flink te gaan supporteren. Maar blijkbaar doen ze dat hier niet echt... in ieder geval niet zoals in Europa, het is een beetje tam. Meer dan een halve wave kwam er niet over de tribune heen. De meeste mensen zaten gewoon op het gemak een biertje te drinken en een hot dog te eten. Niet echt iets wat ik had verwacht bij rugby, een van de meest heftige sporten in de wereld.
Wat er wel leuk aan was, is dat na de wedstrijd iedereen het veld op kan om handtekeningen aan de spelers te vragen. Zo heb ik zelf ook een aantal handtekeningen kunnen scoren, waaronder die van Dan Carter. Blijkbaar de populairste speler van Nieuw-Zeeland, dus daar heb ik flink wat kleine kinderen jaloers mee kunnen maken.
Vanuit Christchurch ben ik verder nog naar Akaroa en Kaikoura geweest, waar ik met dolfijnen heb gezwommen. Om de laatste 2 dagen nog even een auto te huren en de Arthur's Pass te crossen. Vandaag heb ik dus voor het eerst aan de linkerkant van de weg gereden, in een automaat, door de bergen. Voor alle zekerheid hebben we dus maar de beste verzekering erbij genomen die mogelijk was. Gelukkig hebben we het (nog) niet nodig gehad!
Foto's staan voor 95% allemaal al online op de bekende plaats: http://michelhoogenboom.hyves.nl/fotos/
Na mijn vorige verslag zijn we met de bus van Franz Josef naar Makarora gereden. Maar waarom de Stray bus daar stopt… geen idee. De reis was indrukwekkender dan de bestemming, dus we hebben de dag toch nog wel enigszins goed besteed. Maar omdat er niets te doen was zijn we met de hele groep de kroeg in gedoken, en verrek, een karaoke machine! Mensen die me een beetje kennen weten dat ik niet echt fan ben van dat gedoe, maar een aantal biertjes, het aanbieden van een leuke prijs voor degene met de beste performance en een shitload aan zeurende mensen hebben me uiteindelijk toch overgehaald. Het is natuurlijk geen verrassing dat ik niet heb gewonnen, maar een leuke avond was het zeker.
De volgende morgen zijn we richting Wanaka gereden, en als ik eerlijk moet zijn, Wanaka heeft tot nu toe de meeste indruk op me gemaakt. Een klein stadje aan een meer met een prachtig strand, met daarachter het uitzicht op een geweldige rits bergen. Een plek waar ik graag nog een keer terug naartoe zou willen.
In Wanaka heb ik uiteindelijk ook m'n skydive gedaan! Een aantal van jullie hebben waarschijnlijk de foto's al gezien en denken misschien dat ik doodsangsten heb doorstaan, maar dat valt reuze mee. De reden dat m'n mond open staat op alle plaatjes is dat ik non-stop aan het schreeuwen was omdat ik het zo ontzettend gaaf vond!! Ik heb ook eigenlijk geen tijd gehad om bang te zijn. Mijn skydive stond gepland om 1 uur 's middags en om 10 uur in de morgen werd ik gebeld of ik niet over 10 minuten gereed kon staan, want er kwam slecht weer aan. 30 minuten later zat ik dus met m'n duffe kop in het vliegtuig van het uitzicht te genieten, wat zeer indrukwekkend was met alle bergen en meren. Tot we opeens op 15000 feet (4,5 km) zaten en de deur van het vliegtuig open ging, ik naar de opening geduwd werd, waar ik misschien 5 seconden de tijd had om me bewust te worden van waar ik me bevond. Waarna de instructeur waar ik aan vast zat besloot te springen en ik in ongeveer 60 seconden 3 km naar beneden stortte, wat dus ongeveer 180 kilometer per uur is. Daarna ging de parachute open en maakten we wat spiraaltjes naar beneden. Ik kan vertellen dat ik klaarwakker was toen ik beneden stond, en dat ik de rest van de dag een gigantische grijns op m'n smoel had!
De volgende stip op de map was Queenstown, en over deze plaats had ik al heeeel veel goede dingen gehoord sinds mijn trip begon in Auckland. Vooral de Fergburger en het uitgaansleven werden geprezen. En ik moet zeggen, het voldeed aan alle verwachtingen. De burger was enorm, bijna een kilo zwaar, en zo lekker... Het verbaasd me ook helemaal niks dat de Burger King in Queenstown kapot geconcurreerd is, en dat de Mc Donalds niet groter is dan de gemiddelde loempiakraam in Nederland. Ook kan ik met trots vertellen dat ik geen enkele stapavond heb overgeslagen en dat ik me lekker heb misdragen daar. Ik zal hier verder niet op ingaan.
Anyway, naast de nachtelijke uitspattingen heb ik in Queenstown ook nog mijn activiteiten overdag gedaan. Naast de standaard natuurwandelingen die je in elke stad/dorp/gehucht kan maken ben ik ook nog Paastafelvoetbal kampioen geworden, heb ik meegedaan aan een frisbee-golf wedstrijd, en heb ik natuurlijk mijn bungyjump gedaan! Wat eigenlijk een klein beetje tegenviel, het duurt gewoonweg te kort. Alle spanning zit 'm in het moment dat je naar het uiteinde schuiffelt net voordat je springt. Wanneer je naar beneden springt is het al over voordat je beseft dat het begonnen is, en dan heb ik nog de hoogste gedaan die er in Nieuw-Zeeland te vinden is: 134 meter. Ik ben zeker blij dat ik het gedaan heb, maar het blijft waarschijnlijk bij deze ene keer.
Tijdens m'n verblijf in Queenstown heb ik ook een dagtripje naar Milford Sound gedaan, een plekje in de fjordlands wat de mooiste plaats van Nieuw-Zeeland zou moeten zijn. En het was heel mooi, alleen had ik de pech dat het bijna de hele dag heeft staan gieten. Dus alle mooie uitzichten en lokale fauna waren nagenoeg niet te zien. Desondanks was de rit door de bergen heel indrukwekkend, door de regen had je honderden watervallen overal waar je keek en heb ik toch nog wat leuke foto's kunnen maken.
Ik heb voor het eerst echt gelift toen ik naar Mount Cook village wilde. Mount Cook zelf is de hoogste berg van het land, en het gebied eromheen is een paradijs voor mensen die van natuurwandelingen houden. Een plekje waar we per se heen wilden. En in deze plaats stopte de bus niet, dus moesten we er op eigen houtje heen. En omdat ik in Queenstown mijn weekbudget op had gezopen, stond ik dus langs de weg met m'n tas in m'n nek en de duim omhoog.
Ik heb welgeteld 4 minuten in totaal gewacht. Daarna dacht ik even een snel plasje te doen, maar moest ik halverwege afknijpen en terugrennen omdat er al een auto gestopt was en ik toch wel met de m'n maatje meewilde. Het kostte gewoon helemaal geen moeite om een ritje te krijgen. Als ik eerlijk moest zijn zou ik zelf niet gestopt zijn voor twee louche, ongeschoren kerels in afgewassen kloffies, waarvan een daarvan de laatste bloeiende zomerbloem in de omgeving om zeep aan het helpen is met anderhalve liter urine (ik moest nodig). Maar goed, je hoort mij echt niet klagen.
Na Mt Cook, ben ik via Lake Tekapo, Geraldine naar Rangatita gegaan om te gaan raften. Iets wat ik zeer zeker nog een keer ga doen, alleen dan niet op een rivier die bestaat uit net gesmolten gletsjer water. Godverdomme wat was dat koud zeg!
Na het dagje raften werd ik in Christchurch afgezet, wat op zich wel een leuke stad is. Het enige nadeel is dat ik elke dag van minstens twee travelbuddies afscheid heb moeten nemen. Bijna iedereen eindigt zijn reis in Nieuw-Zeeland daar, of begint zijn reis daar. Maar zoals een heel wijs persoon(of heel wazig, ligt er een beetje aan hoe je er tegenaan kijkt) ooit zei, elk nadeel heb z'n voordeel. En dat voordeel was dat we elk afscheid een feestje betekende. En feestjes zijn leuk en gezellig!
In Christchurch ben ik ook naar een rugbywedstrijd geweest van het lokale team the Crusaders. Helemaal in de stemming en in de kleuren waren we gereed om eens flink te gaan supporteren. Maar blijkbaar doen ze dat hier niet echt... in ieder geval niet zoals in Europa, het is een beetje tam. Meer dan een halve wave kwam er niet over de tribune heen. De meeste mensen zaten gewoon op het gemak een biertje te drinken en een hot dog te eten. Niet echt iets wat ik had verwacht bij rugby, een van de meest heftige sporten in de wereld.
Wat er wel leuk aan was, is dat na de wedstrijd iedereen het veld op kan om handtekeningen aan de spelers te vragen. Zo heb ik zelf ook een aantal handtekeningen kunnen scoren, waaronder die van Dan Carter. Blijkbaar de populairste speler van Nieuw-Zeeland, dus daar heb ik flink wat kleine kinderen jaloers mee kunnen maken.
Vanuit Christchurch ben ik verder nog naar Akaroa en Kaikoura geweest, waar ik met dolfijnen heb gezwommen. Om de laatste 2 dagen nog even een auto te huren en de Arthur's Pass te crossen. Vandaag heb ik dus voor het eerst aan de linkerkant van de weg gereden, in een automaat, door de bergen. Voor alle zekerheid hebben we dus maar de beste verzekering erbij genomen die mogelijk was. Gelukkig hebben we het (nog) niet nodig gehad!
Foto's staan voor 95% allemaal al online op de bekende plaats: http://michelhoogenboom.hyves.nl/fotos/
-
24 April 2010 - 09:32
Nicole:
Gaaf man! Alleen het bungyjumpen en skydiven is toch iets wat ik niet snel zal willen doen.. daar ben ik toch veel te bang voor haha (a) Nog veel plezier daar!
xx -
24 April 2010 - 09:41
Mark :
Klinkt zoals gewoonlijk weer super man. Ik hoop dat het net zo leuk wordt in Australie ;)
Succes daar ;) En pas op voor wilde meiden haha -
24 April 2010 - 10:43
Robin:
Je wilde ons jaloers maken? Alsof we dat voorheen nog niet waren. Ik krijg altijd zin om op reis te gaan als ik jouw verslag lees.
Veel plezier op weg naar en in Autstralië.
Robin -
25 April 2010 - 12:36
Pascal:
kerel
het lijkt echt zo mooi om mee te maken wat je nu allemaal aan het doen ben en ja ik ben zeker jarloers ;) :P.
Bungyjumpen en skydiven is niet echt mijn ding maar wel goed en zeker leuk dat jij dat heb gedaan
Veel plezier nog in Australie
Groetjes
Pascal -
25 April 2010 - 13:46
Natasja :
KLinkt echt super wat je daar allemaal doet!
ben best wel beetje jaloers hoor want zou zelf ook willen raften enz !
en super foto`s zijn het.
hopelijk is australie ook zo leuk!
x Natasja -
25 April 2010 - 19:50
Loesje:
Hey Frits,
Wauw, wat een activiteiten! Enne die smeuïge verhalen horen wij graag strax live bij het kampvuur onder het genot van drankje:-)
Australie vond ik geweldig. Relaxed genieten.
Have fun and c u soon,
Liefs
Loesje -
26 April 2010 - 08:20
Marie :
Wow, Michel die foto's van jou zijn echt geweldig! Ik ben net zoals iedereen hier jaloers :P Veel plezier in Australië!!!! Ik kijk uit naar je volgende verslag ^^
Groetjes vanuit België!
xxx -
28 April 2010 - 09:49
Oma Hoogenboom:
hoy michel, wat een toffe dingen doe je allemaal en wat een prachtig land is het, wees blij dat je iets doet wat je altijg heb gewild avontuur en dat heb je kunnen ze niet meer afpakken.je fotos zijn echt mooi en leuk en je bent nu 2 maanden van huis en nu een nieuw avontuur in australie hou je goed en tot schrijfs.xxxx oma en opa
-
02 Mei 2010 - 11:30
Pa En Ma:
Hoi michel
fotos zijn prachtig
ook van die footballgame
ziet er wel mooi uit zo,n stadion maar net wat je zegt,de supporters lijken wel uit het bejaardenhuis te komen maar ja wees blij dat het niet van die engelse hooligans waren dan had je mes mee naar het stadion moeten nemen
En om even terug te komen op dat autrijden
je heb daar toch plek zat om te oefenen en trouwens als je al uit vliegtuigen valt en van bruggen af springt dan is aan de linkse kant rijden wel het eenvoudigste wat je daar heb gedaan
want dat had je zelf nog in de hand de rest niet
(op die feestjes na dan want daar had je zelf nog wat in te brengen)
ik ga er weer een eind aan breien en wacht op je volgende verslag
veel plezier daar en ik kijk weer uit naar je volgende foto,s gr pa en ma
-
19 Mei 2010 - 11:06
Robin:
Gezien het feit dat je laatste bericht alweer van een maand geleden dateert, ga ik ervan uit dat je het naar je zin hebt:P
Je hebt wel HET festijn van Nieuw Vossemeer gemist. Namelijk Borstrock! Erg leuk feestje met een hoop oude bekenden. Maar goed, ik denk dat je daar een mooi alternatief voor hebt gehad in Australie...
Enjoy!
Greetz,
Tobin
-
22 Mei 2010 - 17:55
Janette:
Hoi Michiel,
Het is weer een geweldig reisverslag. Klasse man !!
Groetjes en pas goed op jezelf !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
